بررسی تاثیر آرام سازی و انحراف فکر بر شدت درد و میزان داروی ضد درد دریافتی طی ۲۴ ساعت اول بعد از عمل گوش و حلق کودکان، بیمارستان تخصصی رسالت، سال ۱۳۷۹

روش های غیر دارویی تسکین درد در برخی از اشکال درد مفید واقع شده و تاثیر این روش ها از قبیل آرام سازی و انحراف فکر بر درد بعد از عمل کودکان مشخص نیست. این مطالعه یک پژوهش تجربی است که اهداف آن تعیین تاثیر هریک از روش های آرام سازی، انحراف فکر و عادی در شدت درد و میزان داروی ضد درد دریافتی طی 24 ساعت اول بعد از عمل جراحی گوش و حلق کودکان و ارتباط ویژگی های دموگرافیک با این دو فاکتور بوده است. در این مطالعه از بین کودکان 5 تا 12 ساله مراجعه کننده به بخش جراحی گوش و حلق بیمارستان رسالت، تعداد 90 کودک با روش آسان تداومی انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم شدند. در گروه اول از روش آرام سازی پیشرونده عضلات، در گروه دوم از انحراف فکر و در گروه سوم از روش عادی استفاده شد، علاوه برآن برحسب شدت درد به صورت (per request and need=prn) با تجویز پزشک، داروی استامینوفن خوراکی به عنوان ضد درد داده شد. سپس شدت درد و میزان داروی ضد درد دریافتی طی 24 ساعت اول بعد از عمل کودک ارزیابی شد. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین شدت درد در روش های انحراف فکر، آرام سازی و عادی براساس معیار اوخر (oucher) بترتیب 18، 27، 39 بود. آزمون تی زوج نشان داد که شدت درد در گروه عادی بطور معنی دار بیشتر از دو گروه تجربی بود همچنین آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که میزان دریافت داروی ضد درد در گروه عادی بطور معنی داری بیشتر از دو گروه آرام سازی و انحراف فکر بود. استفاده از آزمون همبستگی پیرسن بین درد بعد از عمل کنونی با انتظار کودک از درد کنونی (r=0.46) و بین شدت درد بعد از عمل قبلی با انتظار از درد کنونی (r=0.87) ارتباط معنی دار و مستقیمی را نشان داد. همچنین بین شدت درد بعد از عمل فعلی با میزان داروی ضد درد دریافتی نیز ارتباط معنی دار بود. باتوجه به یافته های پژوهش، تاثیر تکنیک های آرام سازی و انحراف فکر در تعدیل شدت درد و میزان داروی ضد درد دریافتی طی 24 ساعت اول بعد از عمل کودکان تایید شد و می توان از این تکنیک ها جهت کاهش درد بعد از عمل کودکان استفاده کرد.